Οι Κάτω Ασίτες βρίσκονται στις Ανατολικές παρυφές του Ψηλορείτη, στις οποίες ακουμπάνε οι κυματιστές κοιλάδες του Μαλεβιζίου. Το κάρπιμο έδαφος και το κατάλληλο κλίμα ευνόησαν από πολύ νωρίς την ανθρώπινη εγκατάσταση.
Στον Κάστελα, κοντά στη μονή Γοργολαήνι, σε μεγάλο βράχο, έκτασης τεσσάρων περίπου στρεμμάτων, σώζονται λαξεύματα τα οποία παραπέμπουν σε αρχαία χρόνια. Τα «πατήματα» ερμηνεύονται από την προφορική παράδοση ότι προέρχονται από τα πέταλα του αλόγου του δρακοντοκτόνου Αγίου Γεωργίου (Γιάννης Τσεραβελάκης, 2005, Μνήμης Ανάπλους). Πρόκειται για τέσσερις κοιλότητες οι οποίες παραπέμπουν σε τράπεζα προσφορών λαξεμένη πάνω στο βράχο, πιθανότατα μέρος τελετουργικού σπονδών μαζί με τη λαξεμένη δεξαμενή και τις βάσεις κτιρίων που σώζονται πάνω στο βράχο (Στέλιος Μανωλιούδης, 2018, Διόνυσος). Μάλιστα, πιθανότατα, τα τελετουργικά αυτά συνδέονται με τον οικισμό που βρίσκεται χαμηλά δίπλα στο ρέμα, μέσα στα δέντρα, τη Νίση. Το τοπωνύμιο σχετίζεται πιθανότατα με τον Διόνυσο και απέναντι από τον οικισμό αυτό υπάρχει ο Ναός του Αγίου Γεωργίου του μεθυστή, ο οποίος εορτάζει στις 3 Νοέμβρη.
Ο Ιωάννης Δ. Περογαμβράκης (ο.π. Γ. Τσερεβελάκης) θυμάται τριάντα πατητήρια - εκ των οποίων σώζονται ελάχιστα - και τις ποικιλίες σταφυλιών: λιάτικα, κοτσυφάλια, μαντηλάρια, βιλάνες, μαύρα ρωμέικα, αθύργια, θραψαθύργια, φράουλες, ροζακιά, κομινάτα, μυρωδάτα λαδικινά τα οποία έβγαζαν «μουσκάτο» κρασί αλλά και μαλβαζία. Τα κτιστά πατητήρια είχαν δομικό υλικό το οποίο χρησιμοποίησαν οι κάτοικοι για δόμηση άλλων κτισμάτων.
Είναι σπουδαίο αμπελοτόπι με πανοραμική θέα στις κυματιστές κοιλάδες του Μαλεβιζίου. Το υψόμετρο (300-650 μέτρα), το έδαφος και το υπέδαφος (μαργαϊκοί ασβεστόλιθοι και μάργες) συγκρατούν νερό στο εσωτερικό των πετρωμάτων, το κλίμα και τέλος το ανάγλυφο (με βόρεια μάλιστα έκθεση που δέχεται τα ευεργετικά μελτέμια τον Ιούλιο Αύγουστο) αποτέλεσαν τις βασικές προϋποθέσεις για την μεγάλη ανάπτυξη της αμπελοκαλλιέργειας. Αυτές οι κατάλληλες προϋποθέσεις για παραγωγή υψηλής ποιότητας οινοποιήσιμων σταφυλιών παράλληλα με τον εξαγωγικό προσανατολισμό του κλάδου, την Κρητοβενετική περίοδο, οδήγησαν ώστε η αμπελουργία να αποτελέσει το βασικό πυλώνα της τοπικής οικονομίας.
