Η πλαγιά βόρεια και βορειοανατολικά του Πρινιά αποτελούσε και αποτελεί ένα σπουδαίο αμπελοτόπι, με υψόμετρο γύρω στα 600 μέτρα, με έδαφος που «κρατάει» νερό και τοπωνύμια (π.χ. «Φαντάξα») που παραπέμπουν σε μύθους, θρύλους και δοξασίες των ανθρώπων που πέρασαν από αυτόν τον τόπο. Στα βόρεια «η εξέχουσα θέση του υψώματος με το χαρακτηριστικό τοπωνύμιο «Πατέλα» (=χωρίς βλάστηση), στη δυτική ριζοβουνιά του Ψηλορείτη, έδινε τη δυνατότητα στους οικιστές του να ελέγχουν οπτικά το κεντρικό σημείο της Κρήτης σε μεγάλη απόσταση. Κατά μήκος αυτών των δρόμων είχαν λαξευτεί αρκετές δομές οινοποίησης (πατητήρια, δοχειά, πιεστήρια κ.λπ.) και κατά κανόνα υπήρχαν σημεία νερού, πηγές με αρχαία ονόματα» (Στέλιος Μανωλιούδης, 2018, Διόνυσος).
Πράγματι, ήδη εδώ και πάνω από μια δεκαετία ολοκληρώθηκε από τον τοπικό Δήμο με την επίβλεψη της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας η διαμόρφωση και η σήμανση τριών μονοπατιών που δίπλα τους σώζονται σημαντικές εγκαταστάσεις οινοποίησης.
Η δημιουργία των παραπάνω διαδρομών σηματοδότησε την αφετηρία για την προστασία των πολιτιστικών αυτών μνημείων και οι κάτοικοι των περιοχών ανταποκρίθηκαν θετικά.
